SOWA OPAC : Ursynoteka

4 wyniki

Książka

W koszyku

oceń

Autor

Garbacz, Dionizy (1940- ).

Forma i typ

Książki Literatura faktu, eseje, publicystyka Publikacje popularnonaukowe

Przynależność kulturowa

Literatura polska

Temat

Wolność i Niezawisłość Podziemie polityczne i zbrojne (1944-1956) Żołnierze wyklęci Prześladowania polityczne Rzeszów (woj. podkarpackie ; okolice) Polska ZSRR

Gatunek

Biografia Opracowanie

Dziedzina i ujęcie

Bezpieczeństwo i wojskowość Historia

Bunkier zbudowałem w gęstym lesie między Hutą Krzeszowską a wioską Ciosmy, na małym wzgórzu porośniętym sosnami i świerkami. Zrobiłem go przy pomocy dwóch pewnych ludzi. Oni już nie żyją. Najpierw przygotowaliśmy materiał: bale świerkowe, papę. W nocy wykopaliśmy dół. Powała została zrobiona z bali, na nie położona papa, żeby nie przemakało. Na bunkrze posadziłem świerki. Wchodziło się przez otwieraną od wewnątrz klapę, na której rósł mech, tak że nic nie było widać. Do środka schodziło się po schodkach. W bunkrze można było stać, miał ze dwa metry wysokości. Z deszczułek zrobiłem dwa wywietrzniki na wywiew i nawiew, żeby przepływało świeże powietrze: było więc czym oddychać i mogła się palić lampa naftowa. Wywietrzniki były dobrze zamaskowane, pod pniem drzewa, nie było ich widać. W środku była studzienka, z półtora metra głęboka, wykopana w ziemi i obłożona deszczułkami. Gromadziła się w niej woda, którą gotowałem. Miałem maszynkę spirytusową i zawsze zapas paliwa do niej. Ubikacja to była beczułka żelazna z pokrywą. Opróżniałem ją, jak była odwilż. Miałem łóżko do spania i pierzynę do przykrycia. Były półki na ścianach i wieszaki z rogów koziołków. Miałem zapasy jedzenia na zimę. Zamykałem się w bunkrze i z niego nie wychodziłem, żeby nie zostawiać śladów na śniegu.Żył w lesie przez całe lata, bezpieka jednak o nim pamiętała. I udało się jej natrafić na ślad kryjówki Kiszki. Oto fragment raportu z ujęcia Andrzeja Kiszki:Dnia 30 XII 1961 r. grupa operacyjna złożona z funkcjonariuszy MO penetrowała las państwowy Nadleśnictwa Huty Krzeszowskiej w celu odnalezienia miejsca ukrywania się Andrzeja Kiszki. Terenem przeszukania objęto dwa wzgórza. Po dwu i półgodzinnym poszukiwaniu, o godz. 17,10 natrafiono na bunkier, na jednym z wzgórz przyległym do łąk położonych nad rzeka Bicz. W czasie odkopywani zauważono, że dekiel zakrywający wejście do bunkra, niezauważony przedtem ze względu na zamaskowanie, podniósł się do góry i z otworu wychyliła się głowa mężczyzny usiłującego wyjść z bunkra. W tym czasie funkcjonariusze MO chwycili go za ręce i wyciągnęli na zewnątrz. Jednocześnie obezwładnili i rozbroili z posiadanej broni Zatrzymany usiłować wyrwać się trzymającym go funkcjonariuszom MO. Uspokoił się dopiero po założeniu kajdanek. Mężczyzna zapytany o personalia wyjaśnił, że nazywa się Andrzej Kiszka, s. Jana.Po ujęciu jeden z milicjantów pocieszył Kiszkę: Kiszka, nie bój się, teraz nie wywożą na Sybir.Andrzej Kiszka stanął przed sądem PRL. Skazano go na dożywotnie więzienie.Fragment książki

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Braci Wagów 1 (W127)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 94(438).082/.083 (1 egz.)

Książka

W koszyku

oceń

Autor

Garbacz, Dionizy (1940- ).

Forma i typ

Książki Literatura faktu, eseje, publicystyka Publikacje popularnonaukowe

Przynależność kulturowa

Literatura polska

Temat

Wolność i Niezawisłość Podziemie polityczne i zbrojne (1944-1956) Żołnierze wyklęci Prześladowania polityczne Rzeszów (woj. podkarpackie ; okolice) Polska ZSRR

Gatunek

Biografia Opracowanie

Dziedzina i ujęcie

Bezpieczeństwo i wojskowość Historia

Na okładce błędny numer ISBN.

Bunkier zbudowałem w gęstym lesie między Hutą Krzeszowską a wioską Ciosmy, na małym wzgórzu porośniętym sosnami i świerkami. Zrobiłem go przy pomocy dwóch pewnych ludzi. Oni już nie żyją. Najpierw przygotowaliśmy materiał: bale świerkowe, papę. W nocy wykopaliśmy dół. Powała została zrobiona z bali, na nie położona papa, żeby nie przemakało. Na bunkrze posadziłem świerki. Wchodziło się przez otwieraną od wewnątrz klapę, na której rósł mech, tak że nic nie było widać. Do środka schodziło się po schodkach. W bunkrze można było stać, miał ze dwa metry wysokości. Z deszczułek zrobiłem dwa wywietrzniki na wywiew i nawiew, żeby przepływało świeże powietrze: było więc czym oddychać i mogła się palić lampa naftowa. Wywietrzniki były dobrze zamaskowane, pod pniem drzewa, nie było ich widać. W środku była studzienka, z półtora metra głęboka, wykopana w ziemi i obłożona deszczułkami. Gromadziła się w niej woda, którą gotowałem. Miałem maszynkę spirytusową i zawsze zapas paliwa do niej. Ubikacja to była beczułka żelazna z pokrywą. Opróżniałem ją, jak była odwilż. Miałem łóżko do spania i pierzynę do przykrycia. Były półki na ścianach i wieszaki z rogów koziołków. Miałem zapasy jedzenia na zimę. Zamykałem się w bunkrze i z niego nie wychodziłem, żeby nie zostawiać śladów na śniegu.Żył w lesie przez całe lata, bezpieka jednak o nim pamiętała. I udało się jej natrafić na ślad kryjówki Kiszki. Oto fragment raportu z ujęcia Andrzeja Kiszki:Dnia 30 XII 1961 r. grupa operacyjna złożona z funkcjonariuszy MO penetrowała las państwowy Nadleśnictwa Huty Krzeszowskiej w celu odnalezienia miejsca ukrywania się Andrzeja Kiszki. Terenem przeszukania objęto dwa wzgórza. Po dwu i półgodzinnym poszukiwaniu, o godz. 17,10 natrafiono na bunkier, na jednym z wzgórz przyległym do łąk położonych nad rzeka Bicz. W czasie odkopywani zauważono, że dekiel zakrywający wejście do bunkra, niezauważony przedtem ze względu na zamaskowanie, podniósł się do góry i z otworu wychyliła się głowa mężczyzny usiłującego wyjść z bunkra. W tym czasie funkcjonariusze MO chwycili go za ręce i wyciągnęli na zewnątrz. Jednocześnie obezwładnili i rozbroili z posiadanej broni Zatrzymany usiłować wyrwać się trzymającym go funkcjonariuszom MO. Uspokoił się dopiero po założeniu kajdanek. Mężczyzna zapytany o personalia wyjaśnił, że nazywa się Andrzej Kiszka, s. Jana. Po ujęciu jeden z milicjantów pocieszył Kiszkę: Kiszka, nie bój się, teraz nie wywożą na Sybir. Andrzej Kiszka stanął przed sądem PRL. Skazano go na dożywotnie więzienie. Fragment książki

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Lachmana 5 (Czytelnia Naukowa do wypożyczania)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 94(438).083.3 (1 egz.)

Czytelnia Naukowa zamknięta z powodu remontu.

Książka

W koszyku

oceń

W kleszczach czerwonych : "wyzwolenie" Rzeszowszczyzny 1944 / Dionizy Garbacz, Andrzej Zagórski. - Warszawa : Kraków : Oficyna Wydawnicza Mireki, cop. 2017. - 342, [1] strona ; 22 cm.

Autor

Garbacz, Dionizy (1940- ). Zagórski, Andrzej (1926-2007).

Temat

Armia Krajowa. NKWD II wojna światowa (1939-1945) Wojsko Rzeszów (woj. podkarpackie ; okręg)

Lista wywiezionych do łagrów w ZSRR s. 265-342.

W 1944 roku w Żabnie k. Radomyśla usadowił się ze swoim sztabem gen. Gordow. Tam również miało swą siedzibę NKWD. Był też przyfrontowy areszt, urządzony podobnie jak w wielu innych miejscowościach, w ziemiankach. Tam też wydawał wyroki sąd wojenny I Frontu Ukraińskiego. W ziemnym areszcie przebywali Rosjanie, własowcy oraz członkowie Armii Krajowej, których przywożono z rejonu Miechocina, Tarnobrzega, Sandomierza, Koprzywnicy. Przesłuchiwanie i wydawanie wyroków odbywało się przeważnie nocą. Skazanych rozstrzeliwano w pobliżu brzegu Sanu. [...] Niezmiernie wychudzeni ludzie, ustawieni zostali twarzą do nas. Na sobie mieli strzępy koszul bez rękawów. Zresztą czy to były koszule? Łachmany miały kolor ziemi. Kalesonów nie mieli. Stąd też widać było ich nogi, raczej piszczele, pozbawione mięśni, obciągnięte skórą. Podobnie wyglądały ich ręce. W pewnej chwili padły strzały. Za każdym skazańcem stał żołnierz, który strzelał w tył głowy "swojemu". [...] W końcu listopada 1944 roku areszt zlikwidowano, ekipa NKWD opuściła Żabno, a wysiedleni gospodarze mogli z powrotem zająć swoje domostwa. W Żabnie, w dzień Wszystkich świętych, czyjaś dłoń zapala corocznie znicze w miejscu egzekucji. Za spokój dusz tych, którzy leżą tu nieznani. Podobnych aresztów było więcej i więcej było miejsc, gdzie rozstrzeliwano ludzi. Do dziś tylko niektóre tkwią jeszcze w ludzkiej pamięci. (Fragmenty książki)

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Braci Wagów 1 (W127)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 94(438).082 (1 egz.)

Książka

W koszyku

oceń

Wołyniak, legenda prawdziwa / Dionizy Garbacz. - Wydanie 3, poprawione i rozszerzone. - Stalowa Wola : Sztafeta, 2008. - 232 strony : ilustracje ; 22 cm.

Autor

Garbacz, Dionizy (1940- ).

Forma i typ

Książki Literatura faktu, eseje, publicystyka

Przynależność kulturowa

Literatura polska

Temat

Zadzierski, Józef (1923-1947) Narodowa Organizacja Wojskowa (1939-1943) Ukraińska Powstańcza Armia (UPA) Podziemie polityczne i zbrojne (1944-1956) Służba bezpieczeństwa Polityka wewnętrzna Prześladowania polityczne Leżajsk (woj. podkarpackie ; okolice) Wołyń (Ukraina ; kraina historyczna) Kresy wschodnie Rzeczypospolitej Polska

Gatunek

Biografia

Indeksy.

Pisałem tę książkę, aby dodać sprawiedliwość tym, którzy odeszli, ale też po to, aby młodzi ludzie mogli poznać tak skomplikowane i wciąż za mało znane dzieje ich rówieśników z lat wojennych i tuż powojennych. Józef Zadzierski "Wołyniak" od szesnastego roku życia walczył o Polskę, najpierw w szeregach wojska, potem w partyzantce. Zginął, gdy miał dwadzieścia trzy lata. Ale w tym krótkim czasie zyskał sobie opinię geniusza partyzantki i obrońcy Polaków, zamieszkałych na Zasaniu w okolicach Leżajska, przed Niemcami i Ukraińcami, a w końcu przed NKWD i UB. Niezwyczajne i tragiczne było jego życie. Ale tak bywało z ludźmi, którzy wytyczali trudne polskie drogi do wolności. Dionizy Garbacz

dostępna w czytelni

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Braci Wagów 1 ("Czytelnia 9")

Egzemplarze są dostępne wyłącznie na miejscu w bibliotece: sygn. 929 Zadzierski J. (1 egz.)